"I see America dancing"

"I see America dancing".

Memorabele woorden van Isadora Duncan (1878-1927).

Isadora zag niet alleen Amerika, maar de hele wereld dansen.

Overal waar zij kwam op de planeet stichtte zij scholen. Daar schoolde zij haar jeugdige 'Isadorables' in haar visie op lichamelijke en geestelijke training.

Niettegenstaande talloze romantische verzinsels rondom haar markante 'larger than life' persoonlijkheid, trainde Isadora haar lichaam iedere dag.

Zij schrok er allerminst voor terug haar solo-optredens, waar en wanneer dat kon, te laten begeleiden door een voltallig symfonie-orkest.

Haar fysieke projectie moest daartoe wel wat verder reiken dan rij drie. En met dagelijks een half uurtje trainen lukt je dat nou niet echt....

Als iedere trainer droom ook ik hoopvolle dromen. In mijn stoutste dromen zie ook ik de hele wereldbevolking iedere dag een gelukzalig uur besteden aan hun lichaamstraining.

"Zo nodig", roep ik dan. En: "Wat goed!"

"Je lichaam en je geest zullen je zo dankbaar zijn. Je zult er zoveel beter door functioneren, je zoveel gelukkiger, rustiger, helderder, liefdevoller, warmer, blijer voelen....".

Enthousiast som ik de weldadige effecten van training op voor spiertonus, gewrichtskapsels, hart- en longcapaciteit, orgaanfuncties, sexuele drift, weggevangen vrije radicalen, vetverbranding tot 48, "ja, sommige onderzoekers claimen tot zelfs 72 uur ná de training", de golf gelukshormonen die door het trainingsproces vrijkomt....

Met een schok kom ik weer tot de realiteit.

"Opzij, opzij, opzij, we hebben ongelofelijke haast....".

Onze samenleving jakkert van hier naar daar, van dit naar dat, van hot naar her. Een afgesleten cliché. Helaas niet minder waar.

Helaas voor de lichamen, die wij van hier naar daar, de breinen, die we van dit naar dat voortjagen.

'I saw a man pursuing the horizon.

I accosted him.

"You can't...", I said.

"You lie", he cried, and ran on.'

Nekken, schouders, ellebogen, polsen, handen, wervelkolom, heupen, knieën, enkels, voeten....

Er komt een moment, dat onze gewrichten weigeren nog langer als doorgeefluik te fungeren voor de spanning, de druk, de stress, de zenuwdrang en dus spierspanning, die wij in onze prestatiedrang opwekken, maar vergeten te ontladen.

Voor de ontlading, de kanalisering van al die niet ontladen neuro-musculaire spanning vond ik een aantal jaar geleden een schijnbaar simpele, opblaasbare vinyl bal.

Uiterst effectief, zoals ik al snel merkte aan de opvallende resultaten die ik ermee behaalde om mijn lichaam verder te openen, te versoepelen én te versterken. Terwijl ik aangenaam in de ruimte dreef op een luchtgevulde bal, die lichaamsposities faciliteerde waar ik in mijn professionele danstraining vaak danig mee worstelde.

De eerste bal waarmee ik aan de slag ging was een knalrode giga-bal met een doorsnee van zo'n kleine meter. In die jaren was er nog niet veel anders te krijgen op de Nederlandse Swiss Ball markt.

In mijn kleine thuisstudio trainde ik de eerste twee jaar gelukzalig in mijn eentje een snel groeiend aantal keren per week. Herstelde slepende oude blessures, waar geen manueel therapeut, acupuncturist, osteopaat nog raad mee wist.

Heupoperatie? Je bekijkt 't, dacht ik en dook op mijn 55ste de boeken, trainingen en video's in om mijn graad als Personal Trainer en vervolgens als Corrective Exercise Specialist te halen.

Een wereld ging voor me open. Een wereld die ik als danser eigenlijk mijn hele leven al bewoonde, maar tot dusver nooit zo intens had gezien en beleefd als nu.

Op een ochtend loop je de stad in waar je je hele leven hebt gewoond en ziet en ervaart alles als de eerste keer.

'A new lease on life....'

CoreKinetics groeit inmiddels als een goedverzorgde plant. Iedere dag een beetje. Soms zie je niks. Dan opeens is daar die nieuwe scheut, dat nieuwe blad, die vreemde nieuwe bloem....

Of ik zelf train of lesgeef, de opwinding van het eerste uur, van de eerste ontmoeting met de bal blijft. Iedere keer weer.

Een van de mooiste cadeaus is voor mij om de ervaring mee te beleven van iemand, die voor het eerst een Swiss Ball-training bij mij meemaakt. De verrassing en intensiteit van de uitdaging, de opademing en de bevrijding....

Mijn CoreKinetics sessies als wekelijks bijtankstation.

Bewegingsmateriaal om thuis (dagelijks, om de andere dag) mee door te trainen.

De Swiss Ball uitnodigend glanzend om zelf aan de slag te gaan.

Om je dagelijks te her-enigen, met je lichaam, met je eigenheid, met je identiteit in het hier en nu.

Verstijfde ruggen ontkrampen, bevroren schouders hervinden beweging, zwakke enkels versterken, pijnlijke knieën versoepelen, verkromde bovenruggen openen, verzenuwde breinen hervinden rust....

'I see America dancing'.

Wordt droom (een beetje meer) werkelijkheid?

Foto: René Zuiderveld